In Nederland is het verkrijgen van een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) een gangbare procedure voor het beoordelen van het criminele verleden van een persoon. Opvallend is echter dat het afnemen van vingerafdrukken geen onderdeel is bij deze aanvraag. Het proces is voornamelijk gebaseerd op controle van justitiële gegevens. Nederland vertrouwt in dit geval op andere methoden voor identificatie en veiligheidsscreening.
In tegenstelling tot Nederland is het in de Verenigde Staten gebruikelijk om vingerafdrukken af te nemen als onderdeel van het opvragen van een criminal background check, vooral bij aanvragen voor banen waar veiligheid een kritieke factor is. Dit wordt gedaan om een grondige achtergrondcontrole uit te voeren en ervoor te zorgen dat de identiteit van de aanvrager nauwkeurig kan worden vastgesteld. De vingerafdrukken die je aanlevert worden door een database gehaald met vingerafdrukken die zijn opgedaan bij verschillende strafbare situaties. Er wordt gekeken of er een match is met deze opgedane vingerafdrukken en jouw vingerafdrukken.
Zuid-Afrika heeft vingerafdrukken geïntegreerd in diverse procedures, waaronder niet alleen veiligheidsscreening voor banen, maar ook bij zaken als het verkrijgen van een rijbewijs of het openen van een bankrekening. Deze uitgebreide integratie van vingerafdrukken in dagelijkse processen heeft tot doel fraude te verminderen en een robuuste identiteitsverificatie te garanderen. Ook in Zuid-Afrika worden de vingerafdrukken die je aanlevert door een database gehaald met vingerafdrukken die zijn opgedaan bij verschillende strafbare situaties. Er wordt gekeken of er een match is met deze opgedane vingerafdrukken en jouw vingerafdrukken.
Het verschil in het gebruik van vingerafdrukken tussen Europa, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika kan gedeeltelijk worden toegeschreven aan historische, culturele, en juridische factoren. In Europa, en met name in Nederland, ligt de nadruk op het behoud van privacyrechten, wat heeft geleid tot terughoudendheid bij het gebruik van biometrische gegevens, zoals vingerafdrukken, behalve in strafrechtelijke contexten.
Aan de andere kant hebben de Verenigde Staten en Zuid-Afrika een meer uitgesproken gebruik van vingerafdrukken aangenomen als een proactieve benadering van identiteitsverificatie en veiligheid. Deze landen zien biometrische gegevens als een krachtig middel om fraude tegen te gaan en de veiligheid te verhogen, zelfs buiten het strafrechtelijke spectrum.
Het verschil in het gebruik van vingerafdrukken voor veiligheidsdoeleinden tussen Europa, de Verenigde Staten, en Zuid-Afrika weerspiegelt de diverse benaderingen van privacy en identiteitsverificatie. Terwijl sommige landen de voorkeur geven aan strikte bescherming van individuele privacyrechten, zien anderen biometrische gegevens als een krachtig middel om de veiligheid te waarborgen. Deze verschillen benadrukken de complexiteit van het evenwicht tussen privacy en veiligheid in een geglobaliseerde wereld.
